Skip to main content

Συντάκτης: dimitris

Οξεία Μέση Ωτίτιδα

Η Οξεία Μέση Ωτίτιδα είναι η φλεγμονή του μέσω ωτός (της κοιλότητας του ωτός
που βρίσκεται πίσω από τον τυμπανικό υμένα) η οποία απαντάται τόσο σε ενήλικες
όσο και κυρίως σε παιδιά. Συνοδεύει συνήθως τις λοιμώξεις του ανωτέρω
αναπνευστικού οι οποίες ευνοούν την απόφραξη της ευσταχιανής σάλπιγγας με
αποτέλεσμα την δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την ανάπτυξη μικροβίων στην
κοιλότητα του μέσου ωτός.


Ο ασθενής εμφανίζει συνήθως οξύ ωτικό άλγος και αίσθημα βάρους ενώ σε κάποιες
περιπτώσεις μπορεί να εμφανίσει ρήξη του τυμπανικού υμένα και ωτόρροια. Στα
μικρά παιδιά μπορεί επίσης να συνοδεύεται από πυρετό.
Στις περιπτώσεις αυτές είναι απαραίτητη η άμεση επικοινωνία με τον ΩΡΛ σας για
την έγκαιρη αντιμετώπιση.

Εκκριτική ωτίτιδα στα παιδιά – Παρουσία υγρού στο αυτί

Η παρουσία υγρού στο αυτί είναι ένδειξη εκκριτικής ωτίτιδας. Ουσιαστικά, το υγρό που παράγεται από την εκκριτική ωτίτιδα συσσωρεύεται πίσω από την τυμπανική μεμβράνη εμποδίζοντας τον αερισμό του ωτός και προκαλώντας μείωση της ακοής.


Η ακριβής αιτιοπαθογένεση της εκκριτικής ωτίτιδας δεν είναι σαφής.
Κύριο ρόλο παίζει η η ευσταχιανή σάλπιγγα που ρυθμίζει την λειτουργία του αυτιού και η απόφραξη της συνεπάγεται εκκριτική ωτίτιδα. Ιδιαιτέρως τα παιδιά, λόγω της διαφορετικής θέσης της ευσταχιανής τους ή της ανατομίας τους έσω ωτός τους μπορεί να παρουσιάζουν ευπάθεια σε λοιμώξεις του μέσο ωτός, είτε ιογενείς είτε μικροβιακές.


Η εκκριτική ωτίτιδα συναντάται συχνά σε παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών.
Συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη της νόσου σε αυτές τις ηλικίες είναι ο συγχρωτισμός τους σε παιδικούς σταθμούς και σχολεία που ευνοούν την ανάπτυξη ιώσεων καθώς δεν είναι πλήρως αναπτυγμένη η άμυνα του
οργανισμού τους.


Επίσης, όταν τα κρεατάκια στη μύτη είναι υπερτροφικά ή φλεγμένουν συχνά, τότε επηρεάζουν συνήθως και τα αυτιά προκαλώντας συχνά ωτίτιτιδες. Τα ποσοστά εκδήλωσης της νόσου τείνουν να μειώνονται καθώς αυξάνει η
ηλικία. Αποτελεί δε, την πιο συχνή αιτία βαρηκοϊας στα παιδιά.


Ειδικά στα παιδιά, η νόσος είναι ασυμπτωματική και γίνεται αντιληπτή είτε από τους γονείς είτε από τους δασκάλους που παρατηρούν ότι το παιδί δεν ανταποκρίνεται σε ακουστικά ερεθίσματα (π.χ. του μιλάνει από απόσταση και δεν ανταποκρίνεται ή βάζει δυνατά την τηλεόραση, ή μιλάει το ίδιο πολύ δυνατά ή παρουσιάζει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου κλπ).


Είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπιστεί έγκαιρα για να μην εξελιχθεί σε χρόνια κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στην ακοή. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι ηλικίες 2 έως 5 που εμφανίζεται συχνότερα η νόσος είναι καθοριστικής σημασίας για την ανάπτυξη του λόγου στα παιδιά και κάθε πρόβλημα βαρηκοϊας πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα.


Τρόποι αντιμετώπισης της εκκριτικής ωτίτιδας.


Η θεραπεία που συστήνει αρχικά ο γιατρός είναι συντηρητική. Το νήπιο παρακολουθείται και συνήθως η ωτίτιδα υποχωρεί εντός 3 μηνών. Αν το διάστημα αυτό παρέλθει και η βαρηκοϊα είναι μεγαλύτερη από 40dB τότε ο
γιατρός πρέπει να επέμβει χειρουργικά για την αποκατάσταση της ακοής.
Αυτό γίνεται με παρακέντηση της τυμπανικής μεμβράνης και εισαγωγή σωληνίσκων για να αερίζεται επάρκώς ο μέσος ούς. Η επέμβαση μπορεί να συνοδεύεται και από αδενοτομή εφόσον κρίνει ο γιατρός ότι είναι απαραίτητο.

Αλλεργική Ρινίτιδα

Τί είναι, πώς εκδηλώνεται και πως αντιμετωπίζεται.


Με τον όρο αλλεργική ρινίτιδα εννοούμε την φλεγμονή της μύτης μετά από
έκθεση του ασθενούς σε αλλεργιογόνα του περιβάλλοντος στα οποία έχει
ευαισθητοποιηθεί. Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι είτε ολοετής, δηλαδή ο
ασθενής να έχει συμπτώματα όλο το χρόνο και η κατάστασή του μπορεί να
μοιάζει με ένα «συνεχές κρυολόγημα», είτε εποχική, δηλαδή να εμφανίζει
έξαρση συγκεκριμένες εποχές.
Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου αφορά το 10% του πληθυσμού ενώ το
ποσοστό αυτό, ιδιαίτερα λόγω των περιβαλλοντικών αλλαγών, τείνει να
αυξηθεί δραματικά τα τελευταία έτη.
Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να προσβάλλει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά.
Μάλιστα, τα παιδιά ατοπικών γονέων έχουν 80πλάσια πιθανότητα να
αναπτύξουν αλλεργική ρινίτιδα.


ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ


Στα τυπικά συμπτώματα της εποχιακής αλλεργικής ρινίτιδας περιλαμβάνονται
η ρινική συμφόρηση ή απόφραξη (μπούκωμα), η ρινική καταρροή, το έντονο
φτέρνισμα, και ο κνησμός της ρινός, των ματιών, των αυτιών, του φάρυγγα
μετά από έκθεση σε γνωστό αλλεργιογόνο.
Σε κάποιες περιπτώσεις την αλλεργική ρινίτιδα συνοδεύουν γενικευμένη
αδυναμία και καταβολή, κεφαλαλγία, ευερεθιστότητα, καθώς και ανοσμία.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ


Η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας γίνεται συνεκτιμώντας το ιστορικό, την
αντικειμενική εξέταση (ρινοσκόπηση) και τη διενέργεια δερματικών
δοκιμασιών δια νυγμού (skin prick tests) σε ειδικά διαμορφωμένα εκχυλίσματα
που περιέχουν τα υπεύθυνα αλλεργιογόνα.
Συγκεκριμένα, μέσω ενός εύκαμπτου ενδοσκοπίου ελέγχεται η ρινική
κοιλότητα, ο ρινοφάρυγγας, φάρυγγας και ο λάρυγγας με ανώδυνο τρόπο.
Στη συνέχεια  γίνονται οι απαραίτητες ειδικές αλλεργιολογικές εξετάσεις.
Όπως προαναφέρθηκε, πραγματοποιούνται δερματικές δοκιμασίες δια
νυγμού (prick tests), με αλλεργιογόνα εκχυλίσματα μέγιστης διάρκειας 15-20
λεπτών. Σε όποιες περιπτώσεις δεν είναι σαφή τα αποτελέσματα,
διενεργούνται συμπληρωματικά και σε συνεργασία με βιοπαθολόγο
αιματολογικές εξετάσεις (RAST TESTS).

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ


Ο τρόπος αντιμετώπισης της αλλεργίας βασίζεται στο τρίπτυχο αποφυγή,
φαρμακευτική θεραπεία, ανοσοθεραπεία. Η αποφυγή είναι θεραπευτικό όπλο
μόνο στα αλλεργιογόνα που προέρχονται από επιθήλια ζώων και ημίμετρο
στην αντιμετώπιση της αλλεργίας των ακάρεων. Όσον αφορά στην
αντιμετώπιση των γύρεων η αποφυγή δεν υφίσταται.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τα αντιισταμινικά, τα ενδορινικά
στεροειδή και τα αντι-λευκοτριενικά τα οποία είναι σχετικά νέα είδη φαρμάκων
για τον έλεγχο του άσθματος αλλά και της αλλεργικής ρινίτιδας.
Μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στην χρήση των ρινικών
αποσυμφορητικών καθώς η εκτεταμένη και αλόγιστη χρήση τους μπορεί να
δημιουργήσει φαρμακευτική ρινίτιδα που επιβαρύνει την ήδη υπάρχουσα
αλλεργική ρινίτιδα.
Τα ανωτέρω σκευάσματα είναι μεν ασφαλή αλλά αντιμετωπίζουν τα
συμπτώματα και όχι την αιτία της νόσου. Η αντιμετώπιση της αιτίας που είναι
η υπερευαισθησία του οργανισμού και η υπερβολική του αντίδραση στα
αλλεργιογόνα μπορεί να γίνει μόνο με την ανοσοθεραπεία.
Η ανοσοθεραπεία ουσιαστικά είναι η ιατρική πράξη χορήγησης σταδιακά
αυξανόμενων δόσεων παράγωγου αλλεργιογόνου σε έναν ασθενή με σκοπό
τη βελτίωση ή εκρίζωση των συμπτωμάτων του που οφείλονται σε αυτό και
την απαλλαγή του ασθενούς από την χρήση φαρμάκων.

Ρινοκολπίτιδα (Ιγμορίτιδα)

Συμπτώματα –  Διάγνωση – Θεραπεία

Τώρα που χειμωνιάζει τα κρυολογήματα έχουν την τιμητική τους. Σε αρκετές περιπτώσεις, κάποια από αυτά μπορεί να καταλήξουν σε ιγμορίτιδα η οποία μπορεί να οφείλεται είτε σε κάποιο μικρόβιο είτε σε κάποιο ιό.

Αλλά ας δούμε αρχικά τί είναι η ιγμορίτιδα; Η ιγμορίτιδα είναι μια φλεγμονή της ρινικής κοιλότητας που καλύπτει τα ιγμόρεια. Κανονικά, τα ιγμόρεια είναι άδειες ρινικές κοιλότητες που θερμαίνουν τον εισπνεόμενο αέρα,. Όταν όμως οι ρινικοί κόλποι κλείσουν και γεμίσουν με υγρό (βλέννα), τότε μικρόβια (βακτήρια, ιοί και μύκητες) μπορεί να αναπτυχθούν στα ιγμόρεια και να προκαλέσουν μόλυνση.

Οι ρινικοί κόλποι μπορεί να κλείσουν είτε λόγω ενός κοινού κρυολογήματος, είτε μιας αλλεργικής ρινίτιδας (οίδημα του βλεννογόνου της μύτης), είτε λόγω ύπαρξης ρινικών πολυπόδων (μικροί όγκοι στην εσωτερική επένδυση της μύτης) στην περιοχή, είτε  λόγω ανατομικών ανωμαλιών στην περιοχή όπως η σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος (μετατόπιση στη ρινική κοιλότητα). Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις, μια μόλυνση στα δόντια της άνω γνάθου μπορεί να επεκταθεί στα ιγμόρεια και να δημιουργήσει ιγμορίτιδα.

 Η ιγμορίτιδα μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια.

Συμπτώματα ιγμορίτιδας

Μερικά από τα κύρια συμπτώματα της μικροβιακής ιγμορίτιδας περιλαμβάνουν:

– Εστιασμένο πόνο γύρω από τη μύτη, τα μάτια, τα μάγουλα, τα δόντια της άνω γνάθου ή το μέτωπο και γενικότερα μια αίσθηση πίεσης – βάρους στο πρόσωπο

Έντονη ρινική συμφόρηση

-Ρινική καταρροή με πυώδεις κιτρινοπράσινες ρινικές εκκρίσεις

-Απώλεια της όσφρησης ή γεύσης

-Βήχας

-Πυρετός

-Κακοσμία στόματος

-Κόπωση

-Δυνατός πονοκέφαλος

Σε κάθε περίπτωση ένας έμπειρος ΩΡΛ μπορεί να ξεχωρίσει αν ο ασθενής έχει ένα απλό κρυολόγημα που απλώς επιμένει ή πάσχει από μικροβιακή ιγμορίτιδα ώστε να προχωρήσει στη θεραπεία της.

Διάγνωση της ιγμορίτιδας

Η διάγνωση της ιγμορίτιδας γίνεται πλέον με ενδοσκόπηση της ρινός και των παραρρινίων κόλπων (ιγμορείων). Ο ειδικός γιατρός (ΩΡΛ) μπορεί έτσι να διαγνώσει τόσο την ιγμορίτιδα όσο και την αιτία που την προκαλεί (ρινικοί πολύποδες, αλλεργική ρινίτιδα, σκολίωση του ρινικού διαφράγματος κλπ.) και να προχωρήσει στη θεραπεία της.

Επίσης, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει απεικονιστική εξέταση (π.χ. αξονική τομογραφία) η οποία θα δώσει μια καλύτερη εικόνα για την κατάσταση των ιγμορείων.

Θεραπεία της ιγμορίτιδας.

Ανάλογα με την αιτία που προκαλεί την ιγμορίτιδα ο γιατρός συστήνει και την αντίστοιχη αγωγή (π.χ. αναλγητικά, πλύσεις ρινός, αντισταμινικά, αντιβίωση κλπ.). Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό που προτείνει πάντα είναι η ρινική αποσυμφόρηση και γενικότερα η περιποίηση της μύτης.

Χρήσιμες Συμβουλές για να προλάβετε την ιγμορίτιδα
Για να περιορίσετε ή και να αποφύγετε τις πιθανότητες να εμφανίσετε ιγμορίτιδα μπορείτε:

  1. Να αποφεύγετε να συχνάζετε σε κλειστούς χώρους σε περιόδους εξάρσεως των ιώσεων , και να έρχεστε σε επαφή με άτομα που έχουν ήδη κάποια λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος.
  2. Να ξεκουράζεστε, να κοιμόσαστε καλά, να τρέφεστε σωστά και γενικότερα να φροντίζετε να μην δημιουργείται προϋποθέσεις που αποσυντονίζουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα και το καθιστούν ευάλωτο σε λοιμώξεις.
  3. Τέλος, όταν έχετε συνάχι, φροντίζετε η μύτη σας να παραμένει ανοιχτή, ώστε να διευκολύνεται η αναπνοή σας και να αερίζονται σωστά οι παραρρίνιοι κόλποι.

Εμβοές ή Βουητό

Εμβοές ή Βουητό στα αυτιά:

Γιατί παρουσιάζουν ιδιαίτερη αύξηση στις μέρες μας;

Πότε πρέπει να ανησυχήσουμε;


Τι είναι οι εμβοές;

Οι εμβοές, όπως ονομάζονται στην ιατρική ορολογία ή αλλιώς το βουητό στα αυτιά  είναι η αντίληψη ήχων που δεν συνοδεύονται από αντίστοιχο εξωτερικό ηχητικό ερέθισμα. Δεν αποτελούν νόσο με την αυστηρή έννοια του όρου αλλά ένα  σύμπτωμα το οποίο, ωστόσο, δεν θα πρέπει, σε καμία περίπτωση να αγνοείται.

Οι εμβοές μπορεί να είναι ήπιας ή πιο σοβαρής μορφής ανάλογα πάντα με την αιτία που τις προκαλεί, την ένταση τους και φυσικά ανάλογα με το εάν είναι συνεχόμενες ή περιοδικές.

Οι εμβοές ακούγονται διαφορετικά στον κάθε άνθρωπο που τις βιώνει. Για κάποιους, το βουητό είναι ένα κουδούνισμα, ή σφύριγμα, ένας θόρυβος ή κρότος στα αυτιά. Για κάποιους άλλους, μπορεί να μοιάζει σαν τα παράσιτα του ραδιοφώνου ή ο ήχος από χαρτί που τσαλακώνεται.

Οι εμβοές επιδεινώνονται την νύχτα και ιδιαίτερα στον ύπνο καθώς εκείνες τις ώρες επικρατεί ησυχία ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας είτε λόγω του εξωτερικού θορύβου είτε λόγω των λοιπών ασχολιών η προσοχή διασπάται και οι εμβοές γίνονται λιγότερο αισθητές. Σε κάθε περίπτωση οι εμβοές είναι μία ιδιαίτερα δυσάρεστη κατάσταση που επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Πού οφείλονται οι εμβοές;

Οι εμβοές μπορεί να προκληθούν από διάφορες αιτίες. Συνήθως, οφείλονται σε παθήσεις του αυτιού με συχνότερη και πιο απλή αίτια εμβοών την κατάληψη του έξω ακουστικού πόρου από κυψελίδα (κερί) ή ξένο σώμα.

Άλλη συχνή αιτία εμβοών είναι η μόλυνση και φλεγμονή στο αυτί ή η συσσώρευση υγρού πίσω από το τύμπανο (εκκριτική μέση ωτίτιδα). Επίσης, σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας η προοδευτική μείωση της ακοής λόγω ηλικίας μπορεί να συνοδεύεται από εμβοές. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί και να μην έχει γίνει αντιληπτή η πτώση της ακοής και οι εμβοές να αποτελέσουν την αφορμή για την ανάδειξη της. Στους νέους η πιο συχνή αιτία εμβοών είναι η έκθεση σε δυνατό θόρυβο.

Γενικά,  περισσότερο επιρρεπείς στην εμφάνιση εμβοών είναι οι εργαζόμενοι που  εκτίθενται σε δυνατούς ήχους (π.χ. μουσικοί, εργάτες). Σπανιότερες ωτολογικές παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν εμβοές είναι η αιφνίδια κώφωση, η ωτοσκλήρυνση, το σύνδρομο Μeniere, και τέλος, το ακουστικό νευρίνωμα, δηλαδή ο καλοήθης όγκος του ακουστικού νεύρου, που μεταφέρει τα ερεθίσματα από το εσωτερικό του αυτιού στον εγκέφαλο.

Άλλα αίτια που δεν οφείλονται σε παθήσεις του αυτιού μπορεί να είναι τα καρδιολογικά και αγγειολογικά προβλήματα. Επίσης, σύμφωνα με μελέτες, σε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών, το οποίο κυμαίνεται από 28% έως 60%, που πάσχουν από εμβοές έχει παρατηρηθεί ότι πάσχουν ταυτόχρονα και από κατάθλιψη. Ειδικά στις μέρες μας, το αυξημένο άγχος και η κατάθλιψη ταλαιπωρεί ένα πολύ μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας.

Διάγνωση της αιτίας των εμβοών. Ποιες εξετάσεις πρέπει να γίνουν;
Αρχικά πρέπει να διερευνηθούν οι αιτίες της πρόκλησης εμβοών ώστε να αποκλείονται οι σοβαρές παθήσεις, που μεταξύ άλλων εκδηλώνουν και εμβοές. Συνεπώς, πρωταρχικό μέλημα οποιουδήποτε συνειδητοποιήσει ότι ακούει εμβοές είναι η επίσκεψη στον αρμόδιο γιατρό, εν προκειμένω στον Ωτορινολαρυγγολόγο,  ο οποίος θα διερευνήσει τα αίτια των εμβοών και θα προτείνει λύσεις.

Κύριο μέλημα του ΩΡΛ είναι να υποβάλλει τον πάσχοντα σε πλήρη ωτολογική εξέταση η οποία περιλαμβάνει την ωτοσκόπηση, την μέτρηση της ακοής (ακουόγραμμα) και τον έλεγχο της καλής λειτουργίας του τυμπανικού υμένα (τυμπανομετρία και αντανακλαστικά του αναβολέα). Ειδικά,  οι ασθενείς με μονόπλευρες εμβοές πρέπει να υποβάλλονται σε εξονυχιστικό έλεγχο.

Σε κάποιες περιπτώσεις, ο ειδικός γιατρός (ΩΡΛ) μπορεί να ζητήσει να γίνει και απεικονιστικός έλεγχος με εξετάσεις όπως η Μαγνητική ή Αξονική Τομογραφία Εγκεφάλου έσω ωτός, ο υπέρηχος καρωτίδων (Triplex) συνοδεία αιματολογικών εξετάσεων.

Αντιμετώπιση – Θεραπεία Εμβοών ;

Οι εμβοές μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικές, αλλά δεν είναι επικίνδυνες, εφόσον ο  ειδικός γιατρός που σας έχει εξετάσει έχει αποκλείσει αυτή την περίπτωση. Είναι όμως μια πολύ ενοχλητική κατάσταση που επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ασθενών γι αυτό και σε συνεργασία με τον ειδικό γιατρό αναζητείται η καλύτερη λύση που θα ανακουφίσει τους ασθενείς και ή δυνατόν να αντιμετωπίσει πλήρως τις εμβοές.

 Σε κάποιες περιπτώσεις χορηγούνται διατροφικά συμπληρώματα (βιταμίνες, βότανα όπως το Ginkgo Biloba, αντιοξειδωτικά), που βελτιώνουν το κυκλοφοριακό και μπορεί να ελαττώσουν την ένταση των εμβοών.

Σε περίπτωση που οι εμβοές οφείλονται σε πτώση της ακοής (βαρηκοϊα) τότε η λύση είναι η εφαρμογή ενός ακουστικού βαρηκοϊας μέσω του οποίου ενισχύονται οι ήχοι του περιβάλλοντος και επιτυγχάνεται η κάλυψη των εμβοών.

Σε άλλες περιπτώσεις ασθενείς ανακουφίστηκαν με τη χρήση πηγών παραγωγής ήχου ευρέως ακουστικού φάσματος (ραδιόφωνο, εφαρμογές σε smartphone). Έτσι, οι ήχοι αυτοί χαλαρώνουν τον ασθενή καθώς καλύπτουν τις εμβοές.

Σε κάθε περίπτωση όμως, βασική προϋπόθεση  για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η θετική διάθεση προς αυτό. Η κατάθλιψη ή το άγχος μπορούν να επιδεινώσουν τα συμπτώματα και να φέρουν τον ασθενή σε ακόμα δυσχερέστερη θέση. Συνεπώς, θεραπείες που μπορούν να χαλαρώσουν τον ασθενή και να ενισχύσουν την θετική του διάθεση συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Χρήσιμες συμβουλές για την καταπολέμηση των εμβοών

  • Να έχετε ισορροπημένη και υγιεινή Διατροφή. Να αποφεύγεται διεγερτικές ουσίες όπως ο  καφές, το τσάι , το τσιγάρο, η coca cola καθώς και την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών.
  • Να ελαττώσετε ή ακόμη καλύτερα να διακόψετε το κάπνισμα καθώς αυτό επιβαρύνει την κυκλοφορία των αιμοφόρων αγγείων.
  • Να ελέγχετε συχνά την αρτηριακή σας πίεση. Σε περίπτωση που αυτή είναι αυξημένη, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για να την ρυθμίσετε.
  • Να ασκείστε καθημερινά καθώς η καλή φυσική κατάσταση βελτιώνει το κυκλοφορικό σύστημα.
  • Να αποφεύγετε την έκθεση σε δυνατούς ήχους και θορύβους. Στην περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό να λαμβάνεται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από τους θορύβους.
  • Να αποφεύγετε να εκτίθεστε σε στρεσογόνες καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν στην εκδήλωση εμβοών.
  • Τέλος, να μην χρησιμοποιείτε μπατονέτες για τον καθαρισμό των αυτιών σας γιατί μπορεί έτσι να σπρώξετε την κυψελίδα πιο βαθιά στον ακουστικό πόρο.

Αμυγδαλίτιδα

Η αμυγδαλίτιδα αποτελεί συχνή αιτία νόσησης που ταλαιπωρεί τόσο παιδιά όσο και
ενήλικες. Ο ασθενής νιώθει πόνο κατά την κατάποση που συνήθως συνοδεύεται από
πυρετό και κόπωση.


Προτού μιλήσουμε για την αντιμετώπιση της νόσου ας δούμε τι είναι οι αμυγδαλές.
Οι αμυγδαλές είναι αδένες λεμφικού ιστού στα πλάγια τοιχώματα του φάρυγγα και
παίζουν καθοριστικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού μας, ειδικά κατά τα πρώτα
έτη της ζωής μας.


Η αμυγδαλίτιδα αντιμετωπίζεται συντηρητικά και σε περίπτωση επαναλαμβανόμενων
υποτροπών της νόσου μπορεί να κριθεί αναγκαία η αφαίρεση των αμυγδαλών. Αυτό
συνήθως το κρίνει ο θεράπων ιατρός μετά από παρακολούθηση του ασθενούς.
Επιπλέον, απόλυτη ένδειξη για την αφαίρεση τους αποτελεί το περιαμυγδαλικό
απόστημα καθώς και η υποψία κακοήθειας Τέλος, σημαντικός λόγος παρέμβασης
στις αμυγδαλές είναι η υπερτροφία τους ειδικά όταν συνοδεύεται από διαταραχές
ύπνου (ροχαλητό – άπνοιες).


Πως επιτελείται η αφαίρεση των αμυγδαλών.


Η αμυγδαλεκτομή πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία με χειρουργική εκτομή
των αμυγδαλών και αιμόσταση με την χρήση ραμμάτων. Ο ασθενής βγαίνει την
επόμενη μέρα από το νοσοκομείο με οδηγίες για την διατροφή του και συχνή
μετεγχειρητική παρακολούθηση από τον θεράποντα ιατρό του για το επόμενο
10ήμερο.


Στην περίπτωση της υπερτροφίας των αμυγδαλών μπορεί να εφαρμοστεί η μέθοδος
της συρρίκνωσης των αμυγδαλών με ραδιοσυχνότητες, η οποία είναι αναίμακτη και
συνοδεύεται από μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο και ταχύτερη ανάρρωση. Σε αυτήν
την περίπτωση ο ασθενής εξέρχεται της κλινικής αυθημερόν.

ΡΙΝΟΡΡΑΓΙΑ – ΑΙΤΙΑ – ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Η επίσταξη ή όπως αλλιώς λέγεται η ρινορραγία είναι ουσιαστικά η αιμορραγία από τη μύτη. Η ρινορραγία μπορεί να παρουσιαστεί σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, από μικρά παιδιά έως και υπερήλικες και συνήθως αντιμετωπίζεται με επιτυχία χωρίς την παρέμβαση του γιατρού.

Οι ρινορραγίες διακρίνονται σε πρόσθιες και οπίσθιες.

Οι πρόσθιες αφορούν ρινορραγία που προέρχεται από το εμπρόσθιο τμήμα της μύτης και αφορά την πλειοψηφία των ρινορραγιών. Το αίμα εξέρχεται είτε από το ένα είτε και από τα δύο ρουθούνια και ο τύπος αυτός συναντάται συχνότερα στις μικρότερες ηλικίες.

Οι οπίσθιες ρινορραγίες είναι και οι σοβαρότερες καθώς η αιμορραγία προέρχεται από το οπίσθιο τμήμα της ρινικής κοιλότητας όπου τα αγγεία είναι μεγαλύτερα. Το αίμα ρέει συνήθως προς το στόμα ή το λαιμό και αφορά κυρίως τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες.

Οι ρινορραγίες μπορεί να οφείλονται σε αλλεργίες, σε λοιμώξεις και φλεγμονές της ρινός, σε ξηρότητα λόγω της εκτεταμένης χρήσης κλιματιστικών που ξηραίνουν την ατμόσφαιρα και κατ επέκταση οδηγούν σε ξηρότητα της βλεννογόνου της μύτης, σε τραυματισμούς της κεφαλής ή του προσώπου, σε τραυματισμό της μύτης, σε διαταραχές της πήξης του αίματος, σε κληρονομικές παθήσεις, σε φαρμακευτική αγωγή (π.χ. αντιπηκτικά) κλπ.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Σε περίπτωση ρινορραγίας διατηρείστε την ψυχραιμία σας καθώς ο πανικός αυξάνει την αρτηριακή πίεση και κατ επέκταση την ροή του αίματος. Καθίστε αναπαυτικά με το κεφάλι γερμένο ελαφρά προς τα εμπρός ώστε το αίμα να τρέχει προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω προς το φάρυγγα καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει εμετό.

Αναπνέετε με ηρεμία από το στόμα και πιέστε με τον αντίχειρα και τον δείκτη σας τα ρουθούνια σας για περίπου 10 λεπτά. Αν δεν σας βολεύει αυτός ο τρόπος μπορείτε να βουλώσετε τα ρουθούνια σας με αποστειρωμένες γάζες σας ταμπόν. Αν δεν σταματήσει, πιέστε με τον ίδιο τρόπο για άλλα 10 λεπτά ή κρατήστε για άλλα 10 λεπτά τις αποστειρωμένες γάζες στη μύτη σας. Οι περισσότερες ρινορραγίες σταματούν στα πρώτα 10 λεπτά.

Σε περίπτωση που η ρινορραγία συνεχίζεται και μετά το 20λεπτο θα πρέπει να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια.

Σε περίπτωση που η ρινορραγία οφείλεται σε χτύπημα της ρινός μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και πάγο τοποθετώντας τον στο σκληρό τμήμα της μύτης (στη ράχη της μύτης) για να ελέγξετε καλύτερα την ρινορραγία. Όταν η ρινορραγία σταματήσει, θα πρέπει να ξαπλώσετε σε δροσερό μέρος, να αποφύγετε την έντονη σωματική άσκηση, το κάπνισμα και φυσικά το σκάλισμα της μύτης. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια όταν δεν μπορείτε να σταματήσετε την αιμορραγία, όταν παίρνετε αντιπηκτική αγωγή ή κάνετε χρήση μεγάλων δόσεων ηπαρίνης, όταν οι ρινορραγίες επανεμφανίζονται σε μικρό χρονικό διαστήματα, καθώς και όταν οφείλεται σε χτύπημα της ρινός καθώς είναι πιθανόν να υπάρχει κάταγμα.

Βασική εξέταση για την διάγνωση του τύπου της ρινορραγίας είναι η ενδοσκόπηση με την οποία ελέγχουμε εύκολα και ανώδυνα στο ιατρείο τη μύτη και το ρινοφάρυγγα. Ανάλογα με τα ευρήματα κάποιες φορές, είναι απαραίτητος ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία και ο αιματολογικός έλεγχος για να αποκλείσουμε κάποιο αιματολογικό νόσημα.

Η αντιμετώπιση της ρινορραγίας ποικίλλει ανάλογα με το αίτιο που την έχει προκαλέσει. Αν εντοπιστεί κάποιο αγγείο στο εμπρόσθιο τμήμα της μύτης, μπορεί να γίνει καυτηριασμός τη στιγμή της ενδοσκόπησης στο ιατρείο, τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Αν διαπιστωθεί μεγάλο οπίσθιο αγγείο, χρειάζεται νοσοκομειακή περίθαλψη του ασθενούς καθώς η ενδοσκοπική αντιμετώπιση του αγγείου που αιμορραγεί θα χρειαστεί γενική νάρκωση. Αν η αιτία της ρινορραγίας είναι η αλλεργία, χρειάζεται φαρμακευτική αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας.

Χρόνια Λαρυγγίτιδα και ΓΟΠ – Ποια η σχέση τους;

Τα τελευταία έτη, εξαιτίας μίας σειράς παραγόντων οι οποίοι δρουν σωρευτικά, όλο και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού αντιμετωπίζει προβλήματα γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ). Τόσο ο σύγχρονος τρόπος ζωής όσο και η λήψη κάποιων τροφών φαίνεται να τροφοδοτούν την παλινδρόμηση και να επηρεάζουν την ποιότητα ζωής ενός αυξανόμενου τμήματος του πληθυσμού.

Τί είναι όμως η παλινδρόμηση;

Η γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσος, ή εν συντομία ΓΟΠΝ, είναι μία κατάσταση κατά την οποία το περιεχόμενο του στομάχου, το φαγητό ή τα όξινα γαστρικά ή χολοπαγκρεατικά υγρά ανεβαίνουν παλίνδρομα από το στομάχι προς τον οισοφάγο. Συχνά οι ασθενείς νιώθουν έντονα ένα αίσθημα καύσου πίσω από το στέρνο (καούρα) το οποίο εμφανίζεται συνήθως τριάντα περίπου λεπτά μετά τα γεύματα, κατά την άσκηση, επίκυψη ή κατάκλιση των ασθενών.

Άλλα συμπτώματα του ερεθισμού του φάρυγγα από το γαστρικό υγρό μπορεί να είναι η δυσφαγία (προβλήματα κατάποσης), μία δυσάρεστη γεύση στο στόμα ιδίως μετά την έγερση εκ του ύπνου, το χρόνιο ή το διαλείπον βράχνιασμα, ο επίμονος βήχας, ένα αίσθημα ξένου σώματος στο λαιμό ή ακόμη και κάποιος πόνος στο λαιμό. Συνεπώς, η ΓΟΠ σχετίζεται άμεσα με την χρόνια λαρυγγίτιδα και για να θεραπεύσουμε την χρόνια λαρυγγίτιδα θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε αρχικά την ΓΟΠ.

Όταν η παλινδρόμηση δεν αντιμετωπίζεται με κάποια αγωγή, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στα αυτιά, τη μύτη, το λαιμό, προβλήματα όπως είναι η βραχνάδα, η χρόνια λαρυγγίτιδα, η δυσκολία στην κατάποση, συμπτώματα ερεθισμού του φάρυγγα, ακόμη και φλεγμονές των παραρρινίων κόλπων. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε πλέον για Λαρυγγο-Φαρυγγική Παλινδρόμηση (ΛΦΠ).

Όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, η έγκυρη διάγνωση και αντιμετώπιση της νόσου μπορεί να απαλλάξει τους ασθενείς από λοιπές επιπλοκές και να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.Χρήσιμες συμβουλές για την αντιμετώπιση της Λαρυγγοφαρυγγικής Παλινδρόμησης. Τι πρέπει να περιορίσετε / αποφύγετε:

• Την σοκολάτα

• Τον καφέ, το τσάι (ένα την ημέρα)

• Τα λιπαρά, τα τηγανητά, τα τσιγαριστά, τις πίτες, τα γλυκά, την μέντα

• Τα μπαχαρικά και γενικότερα τα πικάντικα φαγητά

• Τα αεριούχα ποτά (σόδα, κόκα-κόλα, μπύρα κλπ.)

• Το αλκοόλ

• Τους ξινούς χυμούς φρούτων (π.χ. λεμόνι, γκρέϊπ φρούτ κ.λ.π.

• Το κάπνισμα

• Το μάσημα τσίχλας

• Να μην πίνετε υγρά με καλαμάκι Ενδεδειγμένος τρόπος διατροφής

• Να τρώτε μικρά / συχνά γεύματα

• Να τρώτε και να πίνετε αργά και με μέτρο

• Να μη φοράτε στενά ρούχα, σφικτές ζώνες και να μην σηκώνετε βάρος

• Απώλεια σωματικού βάρους σε περίπτωση που αυτό είναι αυξημένο

• Να μεσολαβούν τουλάχιστον 2 ώρες από το τελευταίο σας γεύμα πριν ξαπλώσετε (μην ξαπλώνετε αμέσως μετά το φαγητό)

• Ανυψώστε το πάνω μέρος του σώματος σας όταν ξαπλώνετε (πχ. Με ξύλινους τάκους κάτω από το πάνω μέρος του κρεβατιού)

• Αν είναι εφικτό, να αποφεύγεται φάρμακα που ερεθίζουν το στομάχι (π.χ. ασπιρίνη κλπ.)

• Να αποφεύγετε να σκύβετε (ειδικά μετά το φαγητό)

• Να παίρνετε τακτικά και στη σωστή ώρα τα φάρμακά σας (σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του γιατρού σας).

Η ΓΟΠ είναι κυρίως «ασθένεια» που αντανακλά τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς μας. Συνεπώς δεν αρκεί μόνο η φαρμακευτική αγωγή για την καταπολέμηση της.

Πότε η βραχνή φωνή πρέπει να μας ανησυχήσει;

Η συνηθέστερη αιτία βραχνάδας είναι το κοινό κρυολόγημα.

Σε αυτή την περίπτωση δεν κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να ενυδατώνουμε τον οργανισμό μας με την κατανάλωση πολλών υγρών σε θερμοκρασία δωματίου, να αποφεύγουμε το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ καθώς και την άσκοπη χρήση της φωνής μας.

Εκτός όμως από το κρυολόγημα, άλλη συχνή αιτία βραχνής φωνής είναι προβλήματα που αφορούν το στομάχι και τον οισοφάγο και φυσικά αναφερόμαστε στην γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση η οποία εκτός από την βραχνάδα η οποία είναι συνηθέστερη κατά τις πρωινές ώρες, μπορεί να συνοδεύεται και από ένα αίσθημα κόμπου στο λαιμό, καούρες, ξινίλες ή και βάρος πίσω από το στήθος.Άλλες περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να αλλάξει η χροιά της φωνής είναι λόγω της αλλεργικής ρινίτιδας η οποία προκαλεί έντονο ερεθισμό στο φάρυγγα και στο λάρυγγα. Επίσης, βραχνάδα μπορεί να προκληθεί έπειτα από χειρουργικές επεμβάσεις, κυρίως στον θυρεοειδή αδένα, στις καρωτίδες και έπειτα από καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις εξαιτίας του τραυματισμού των νεύρων που κινούν τις φωνητικές χορδές.

Η βραχνάδα μπορεί ακόμη να οφείλεται σε προβλήματα των φωνητικών χορδών και εμφανίζονται κυρίως σε όσους καπνίζουν είτε κάνουν υπερβολική χρήση της φωνής τους λόγω επαγγέλματος (π.χ. δάσκαλοι, τραγουδιστές κλπ).

Πρόκειται ουσιαστικά για καλοήθεις αλλοιώσεις των φωνητικών χορδών που περιλαμβάνουν τους πολύποδες, τις κύστεις και τους κάλους των φωνητικών χορδών.Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μια από τις σημαντικότερες αιτίες που προκαλεί βραχνάδα στη φωνή είναι ο καρκίνος του λάρυγγα αν και στα πρώτα του συμπτώματα μπορεί να μην περιλαμβάνεται η βραχνάδα. Άλλα συμπτώματα, που όταν επιμένουν μπορεί να υποδηλώνουν μία νεοπλασία είναι το αίσθημα ξένου σώματος στο λαιμό ή δυσκολία στην κατάποση, ένας επίμονος βήχας, αυξημένες εκκρίσεις, δύσοσμη αναπνοή, πόνος στην περιοχή του λαιμού.

Γενικά, όταν η βραχνάδα στη φωνή δεν υποχωρεί και εμμένει για περισσότερες από 2-3 εβδομάδες χωρίς άλλες εμφανείς ενδείξεις λοίμωξης του ανωτέρω αναπνευστικού, τότε είναι απαραίτητη μία επίσκεψη στον ΩΡΛ σας προκειμένου να υποβληθείτε σε πλήρη ενδοσκοπικό έλεγχο για διερεύνηση των αιτιών που προκαλούν το βράγχος της φωνής και της ορθότερης και έγκαιρης αντιμετώπισης της.